środa, 29 lutego 2012

MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL - PROGRAM

11.04.2012
Otwarcie festiwalu

Sopocki teatr tańca
..Dali"

Miejsce: Centrum Sztuki Impart
Godz: 19.00

12.04.2012

Sylwia Hanff
ARYA
solo butoh

Desiderio Daxuni Sanchez
Nostalgia de la luna
solo rytuał

Miejsce: Centrum Incjatyw Artystycznych
Godz: 20.30

13.04.2012

COLLETTIVO CINETICO
XD retinal writings about the obscenity of teeth

Pink Mama Theatre
Escort

Miejsce: Centrum Incjatyw Artystycznych
Godz: 20.30


14.04.2012

Good Girl Killer
Have a Nice Hell

Miejsce: Klub Puzzle
Godz: 18.00

15.04.2012

PWST w Krakowie
wydz Teatru Tańca w Bytomiu
Jezioro Łabędzie

Pink Mama Theatre
Afterparty

Miejsce: Centrum Sztuki Impart
Godz: 19.00

16.04.2012

Anna Piotrowska
Close to gate No.5

Anna Nowicka
Fire is raging in your hair

Wykonanie: Weronika Pelczyńska, Klaus Janek

Miejsce: Centrum Incjatyw Artystycznych
Godz: 20.30

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego








Sopocki Teatr Tańca - ,,Dali" - foto: Andrzej Sip














MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 11.04.2012

Sopocki Teatr Tańca

,,Dali”

koncept: Jacek Krawczyk
scenariusz: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk

choreografia i taniec: Izabela Sokołowska, Katarzyna Antosiak, Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk, Przemysław Wereszczyński
performance: Alicja Domańska, Katarzyna Grządziela, Artur Aponowicz
scenografia: Alicja Domańska
kostiumy: Veronica Fraticelli
modystka: Dagne Chełkowska
stylizacja: Marzena Okoń
wizualizacje: Łukasz Boros
muzyka: Michał Jeziorski (SPIKA), Mariusz Noskowiak
reżyseria świateł: Bartosz Cybowski, Artur Aponowicz
produkcja: DANCE SIC! ASSOCIATION


„Czy przeznaczeniem moim jest realizowanie wspaniałości? Tak, tak i jeszcze raz tak!”

S. DALI



Inspiracją dla Sopockiego Teatru Tańca stała się twórczość hiszpańskiego malarza surrealisty Salvadora Dali, oraz jego osobiste wyznania i spostrzeżenia, które zawarł w „Dzienniku geniusza”. W malarstwie założeniem surrealizmu było "wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej". Artyści STT wykreowali więc interdyscyplinarne widowisko, pełne „wypalonych słońcem” kolorów, zaskakujących kształtów i symboli odnoszących się do twórczości słynnego Katalończyka, ale wypływających z indywidualnego doświadczenia tancerzy. Upalna atmosfera, rozpływające się zegary, przynoszący ulgę chłód morskiej wody i cienie stały się punktem wyjścia w poszukiwaniach choreograficznych zespołu.

Ważnymi motywami w przedstawieniu jest muza i żona Dalego – Gala, a także dualizm jako sposób oglądu rzeczywistości.

Spektakl Sopockiego Teatru Tańca "Dali" to dzieło wyjątkowe, świetnie skomponowane i wysmakowane wizualnie. […] „

Łukasz Rudziński, trójmiasto.pl; 7 czerwca 2011


„Ten, który w wieku sześciu lat chciał zostać kucharką – zdecydowanie upierając się przy rodzaju żeńskim, a w wieku siedmiu lat Napoleonem - zainspirował tancerzy Sopockiego Teatru Tańca, by stworzyć niezwykłą taneczną opowieść. Bez płótna i farb udało się namalować obraz, który swą plastycznością „zburzył porządek rzeczywistości.”

Olga Jankowska, Gazeta Świętojańska, 9 czerwca 2011



Sopocki Teatr Tańca (do marca 2010 roku działający pod nazwą Teatr Okazjonalny /the Occasion Dance Theatre) został założony przez parę dyplomowanych tancerzy, choreografów, członków ZASP-u: Joannę Czajkowską i Jacka Krawczyka, którzy rozpoczęli współpracę artystyczną w 1998 roku. Teatr ma w swoim dorobku trzydzieści spektakli m.in. „Kwadrat. Wersja 6”, „Alchemik Halucynacji”, „D-KOD-R”, „Powiększenie / Zoom Out”, „TRANSKRYPCJE. Hommage pour Chopin” które prezentował na wielu festiwalach tańca współczesnego i teatrów alternatywnych w całej Polsce (m.in. Gdańsk, Kraków, Warszawa, Poznań, Łódź, Szczecin, Olsztyn, Lublin, Wrocław) i za granicą, m.in. w Republice Czeskiej, Portugalii, Niemczech, na Litwie, w Republice Białoruskiej, Rumunii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Indonezji, Mołdawii, Bułgarii, Rumunii, Francji, Austrii, Włoszech, Argentynie, Hiszpanii, Rosji i Słowenii. O Sopockim Teatrze Tańca (Teatrze Okazjonalnym) pisali krytycy w wielu profesjonalnych czasopismach takich jak polski „TEATR”, „SCENA”, czy niemiecki „BalletTanz”, umieszczając go w ścisłej czołówce polskich teatrów tańca. Joanna Czajkowska i Jacek Krawczyk są członkami The International Federation of Actors (FIA) oraz The European Network of Independent Theatre Makers (EON).

W styczniu 2006 roku Joanna Czajkowska i Jacek Krawczyk otrzymali nominację do nagrody „Artysta Roku 2005” w plebiscycie Gazety Wyborczej Trójmiasto. Jacek Krawczyk został też laureatem Nagrody Teatralnej 2005 Marszałka Województwa Pomorskiego za choreografię i reżyserię spektakli „Kwadrat. Wersja 6” i „Helikopter Tanz Streichquartett”.

Oboje założyciele teatru otrzymali od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaki honorowe „Zasłużony dla kultury polskiej”.

Założyciele STT byli pomysłodawcami i współorganizatorami dwóch „Wieczorów teatru tańca” (zrealizowanych wraz ze Stowarzyszeniem Sopot – Miasto Artystów) oraz organizowanego już w Sopockiej Scenie Off de Bicz Festiwalu Teatru Tańca OPOZYCJA. Propagują sztukę tańca również poprzez wykłady z historii i teorii choreografii oraz warsztaty z techniki tańca współczesnego, kompozycji i improwizacji tańca.

Mimo upływu lat, artyści STT wciąż są wierni swojemu pierwszemu credo artystycznemu zgodnie, z którym w budowaniu spektaklu najważniejsza jest Idea. Dopiero wówczas następuje eksploracja i analiza ruchu tak, by gotowa choreografia jak najpełniej oddawała ową Idee. Tu ruch oparty o technikę tańca współczesnego oraz aktorskie bycie w postaci kreowanej i w sytuacjach istniejących mają znaczenie równoważne. Dzięki ruchowi wywiedzionemu ze znaczenia i emocji, wzmocnionemu odpowiednią dramaturgią, tworzą za każdym razem odmienne, ale zawsze precyzyjnie zbudowane teatralne światy.

Z Sopockim Teatrem Tańca współpracują także m.in.: Monika Grzelak, Przemysław Wereszczyński, Iwona Gilarska, Katarzyna Antosiak, Maria Miotk (tancerze, choreografowie), Mateusz Skutnik (webmaster i autor obrazów do spektaklu „Viva la Vida, artysta komiksu), Karolina Rec, Rafał Dętkoś, Grzegorz Welizarowicz, Adam Kiełsznia (muzyka), Dominik Rudasz aka Black Ibrahim (scenografia, projekt plakatów, wizualizacje), Bartosz Cybowski, Adam Akerman i Artur Aponowicz (reżyseria świateł), Piotr Czajkowski (serwis techniczny) oraz Radosław Orłowski, Magdalena Brzezińska, Piotr Wołoszyk, Iwona i Jarosław Cieślikowscy, Grzegorz Stefański, Zbyszek Szreder, Adam Bogdan (fotografia).

Od czerwca 2004 roku teatr rezyduje w Sopockiej Scenie OFF de BICZ.

Od 2009 roku działalność STT wspiera także założone przez nich stowarzyszenie pod nazwą DANCE [SIC!] ASSOCIATION.


Miejsce pokazu:

Centrum Sztuki Impart

ul.Mazowiecka 17 Wrocław

Data: 11.04.2012

Godz: 19.00



Desiderio Däxuni Sanchez

























MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 12.04.2012

Desiderio Däxuni Sánchez

Nostalgia de la luna

solo rytuał


Desiderio Däxuni Sánchez meksykański tancerz, dyrektor artystyczny zespołu Álamo Blanco Viaje Escénico. Grupa łączy w swoich pracach elementy teatru z tańcem. Artysta zaprezentuje na festiwalu Mandala solo rytuał ,, Nostalgia de la luna” . Przedstawienie zainspirowane twórczością cenionej poetki z Meksyku Esther Seligson.


Desiderio Däxuni Sanchez powiedział: ,,Nostalgia nosi w sobie zalążek rytuału i istotę mitu. Mit o powrocie, mit pochodzenia. Nostalgia księżyca jako obrzęd androgynii i etapu sublimacji”.

Jedność kobiecości i męskości, duchowa pełnia obu płci. Jedność mężczyzny i kobiety uznawana za symbol ducha (boskość). Kulturowy i społeczny aspekt androgynii wyraża miłość mężczyzny i kobiety, małżeństwo, partnerstwo płci.

Księżyc jako marzenie, dążenie do transcendencji , harmonijne dopełnienie dwubiegunowych symboli (Słońce i Księżyc, ziemia i niebo, noc i dzień itd.).

Ekspresja ciała artysty, gra z maskami w połączeniu z muzyką, tworzą niepowtarzalny klimat spektaklu.


Miejsce pokazu: Centrum Inicjatyw Artystycznych

ul.Sienkiewicza 8 a Wrocław

Data: 12.04.2012

Godz.20.30

Sylwia Hanff - ARYA

MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 12.04.2012

SYLWIA HANFF

,.ARYA”

SYLWIA HANFF

Koncepcja, reżyseria, oprac.muz. (collage), kostiumy, taniec: Sylwia Hanff

Video-art: Gamid Ibadullajev do muzyki Indii Czajkowskiej


ARYA wpisuje się nurt poszukiwań, które nazwałam Czarna Latifa – projekt eksplorujący butoh jako taniec medytacyjny oraz jakość nazywaną przeze mnie "butoh pierwotnej przestrzeni". Latifa w sufickim mistycyzmie oznacza poziom otwarcia na Esencję – na Prawdę i Naturę człowieka poza fałszywymi strukturami osobowości. Czarna latifa to wymiar wglądu w siebie, związek ze śmiercią, głębię ciszy. To źródło naszej miłości.

„Prawdziwa wolność polega na wyborze pomiędzy beznadzieją, rozpaczą, zachwytem i radością. Nie ma znaczenia, co wybierzesz. To jedynie różne smaki tej samej esencji.” Chameli Gad Ardagh

Czy słyszysz muzykę? To grają Mistrzynie i Mistrzowie Pierwotnej Przestrzeni, a wśród nich Kazuo Ohno – tańczy. Stał się moim Mistrzem dopiero po wielu latach poszukiwań.


Sylwia Hanff - tancerka butoh, choreografka, reżyserka, nauczycielka technik pracy z ciałem i medytacji, tancerka-mim. Tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii, występowała ze Studiem Mimów Stefana Niedziałkowskiego. Tańczyła w międzynarodowych projektach tanecznych, 4 lata była aktorką zawodowego zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową, a także Teatrem Powszechnym w Warszawie, współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi. Butoh uczyła się u największych mistrzów, jednak od początku poszukuje europejskiego ciała butoh. Od 2002 roku prowadzi Teatr Limen. www.limenbutoh.net



Miejsce pokazu: Centrum Inicjatyw Artystycznych

ul.Sienkiewicza 8 a Wrocław

Data: 12.04.2012

Godz.20.30

Pink Mama Theatre - Polska, Szwajcaria ,,Escort”



























MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 13.04.2012

Pink Mama Theatre - Szwajcaria

,,Escort”

Obsada:
Sławek Bendrat
Dominik Krawiecki
Simon Reimold
Management:

Angelika Rohrer


Zespół Pink Mama Theatre założony w Bernie w 2011 roku. Członkowie grupy: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki, Simon Reimold, Angelika Rohrer. W repertuarze grupy: spektakl ,,Escort”, solo ,,Pinku Chirashi”, które zrealizowane zostało w ramach rezydencji w Klubie Żak w Gdańsku, aktualnie w stałym repertuarze zespołu Pink Mama Theatre. W lutym 2012 roku odbyła się premiera spektaklu ,,Afterparty”. Przedstawienia zespołu są interdyscyplinarne, równorzędną rolę w nich stanowią: taniec, śpiew, tekst.


Sławek Bendrat - tancerz, choreograf, reżyser. Studiował na wydziale pedagogiki baletu Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie; absolwent Poznańskiej Szkoły Baletowej. Przez wiele lat był związany jako tancerz z Polskim Teatrem Tańca Ewy Wycichowskiej w Poznaniu, biorąc udział w licznych premierach w kraju i na całym niemal świecie. Po wyjeździe z Polski rok spędził w Niemczech w teatrze w Nordhausen, następnie dwa sezony w Luzerner Theater w Szwajcarii jako tancerz i choreograf. W Szwajcarii współpracował również z Klein Theater w Lucernie i SIWC w Zurychu. Kolejne dwa lata pracował w zespole Baletu Narodowego w Marsylii (Ballet National de Marseille) kierowanego przez Frederica Flamanda, gdzie oprócz ról w bieżącym repertuarze, stworzył własną choreografię "Le Manque". Latem 2008 r., wspólnie z Dominikiem Krawieckim, zrealizował film "ID".W 2010 roku otrzymał nagrodę na Baltic Movement Contest za solo "Pinku Chirashi". Rok później w Bernie stworzył grupę Pink Mama Theatre. Aktualnie występuje w spektaklu ,,Escort” i ,,Afterparty”.


Dominik Krawiecki - aktor, reżyser, performer. Ukończył autorską klasę teatralną Krzysztofa Stróżańskiego w liceum we Wrocławiu, był studentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (wydział aktorski) we Wrocławiu, z której został wyrzucony. Przez kilka lat ściśle związany z życiem teatralnym Wrocławia. Założyciel i przez dwa lata dyrektor Teatru Zakład Krawiecki, aktor Teatru "Zielona Latarnia" pod kierownictwem Ireny Rzeszowskiej, prowadził liczne imprezy teatralne (m.in. WROSTJA). Po opuszczeniu Wrocławia mieszkał w Krakowie, studiował na UJ wiedzę o teatrze. Współworzył z Piotrem Siekluckim Avant Teatr. Po wyjeździe z Polski osiedlił się w Lucernie w Szwajcarii i przez trzy lata był na stałe związany z Luzerner Theater. Występował w repertuarze klasycznym i współczesnym. Aktualnie występuje w spektaklu ,,Escort” i ,,Afterparty”.


Simon Reimold - urodził się w 1982 roku w Berlinie, rozpoczął swoją karierę artystyczną jako muzyk, najpierw jako saksofonista - kilka razy zwycięzca w "Youth Music i innych konkursach. Kontynuował karierę jako piosenkarz w różnych grupach (np. Towarzystwo do wyrażenia życia). Ponadto pracuje w dziedzinie sztuk pięknych, jako artysta wideo, performer. Ukończył szkołę teatralną w Anton Bruckner University w Linz (Austria), z wyróżnieniem. Po ukończeniu studiów brał udział w gościnnych występach w State Theatre Linz, Teatr Lucernie,w teatrze tańca Helix. Był stałym członkiem zespołu w Ulm Theater. Simon pracuje od 2010 roku jako niezależny aktor, muzyk i trener głosu. Jest współzałożycielem teatru tańca: Pink Mama Theatre, z siedzibą w Bernie (Szwajcaria). Obecnie Simon Reimold pracuje nad projektem "Fabian" w Munich Chamber Theatre.



Miejsce pokazu: Centrum Inicjatyw Artystycznych

ul.Sienkiewicza 8 a Wrocław

Godz.20.30

COLLETTIVO CINETICO - Włochy ,,XD retinal writings about the obscenity of teeth”




















MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 13.04.2012

COLLETTIVO CINETICO - Włochy

,,XD retinal writings about the obscenity of teeth”

Choreografia: Francesca Pennini

Tańczą: Andrea Amaducci, Nicola Galli, Angelo Pedroni, Francesca Pennini

Kostiumy: designed by CollettivO CineticO and realized by Maria Ziosi

Kierownik Sceny: CollettivO CineticO

Światła: Angelo Pedroni


Collettivo Cinetico to eksperymentalna grupa artystyczna z pogranicza teatru i sztuk wizualnych, założona w 2007 roku przez Francescę Pennini. Ukształtowana jako elastyczna grupa artystów reprezentujących wiele dyscyplin, zgłębia formuły i statusy przedstawień, dyskutując nad mechanizmami i zasadami, które nimi rządzą. We Wrocławiu pokażą spektakl „XD Retinal Writings About The Obscenity Of Teeth”, w którym głównym przedmiotem zainteresowania jest miejsce Sceny jako przestrzeni wizualnej, gdzie ciało jest pokazane jako obraz.

Słowo XD to emotikon przedstawiający uśmiechniętą twarz, często używany na blogach, czatach i ogólnie w komunikacji pisemnej. Scena jest podzielona na małe fragmenty wizualnych przestrzeni, które zawierają umowę z widzem pozwalającą na zobaczenie „w scenie” tylko tego, co dzieje się w obrębie jej granic, podczas gdy wszystko inne jest czysto funkcjonalne, niewidoczne, obsceniczne. Zęby i mechaniczny megauśmiech będą elementami łączącymi wiele zjawisk – od japońskich komiksów mangi do reklam, pornografii i mody, tworząc ciało, którego zadaniem jest jak najdłuższe pozostanie na siatkówce widza.


FRANCESCA PENNINI - choreograf, tancerka i artystka wizualna

Zaczęła od gimnastyki, potem poświęciła się tańcu współczesnemu. Studiuje w Balletto di Toscana and Laban Centre w Londynie, poznając szeroki wachlarz różnorodnych dyscyplin: od butō do free divingu, od sztuk walki po konkursy tańca disco. Jej badania koncentrują się na perspektywach i definicjach ciała we współczesnym społeczeństwie poprzez multimedialność środków komunikacji: od videodance’u do przedstawienia, od fotografii poprzez rysunki aż do grafik i body installation. W 2007 założyła grupę badawczą CollettivO CineticO, która jest elastyczną siatką performerów, artystów wizualnych, kompozytorów, twórców filmów. Zdobyła nagrodę Giovanni Danz’Autori Award w roku 2008. W 2009, była choreografem projektu Choreoroam zorganizowanego przez Operaestate Festival Veneto (Włochy), Dance Week Festival (Chorwacja), Dansescenen (Dania), Dansateliers (Holandia), Certamen Coreografico di Madrid (Hiszpania) i The Place (Wielka Brytania). Naucza studentów i zawodowców, prowadząc warsztaty badawcze i zajęcia z tańca współczesnego. Pracuje jako niezależny tancerz dla Sasha Waltz & Guests.

NICOLA GALLI - fotograf, aktor i performer

Zaczął jako konkursowy gimnastyk, studiował teatr fizyczny, teatr otwartych przestrzeni i taniec współczesny w Teatro Nucleo (Ferrara). Studiuje komunikację społeczną kultury i sztuki na uniwersytecie w Ferrarze. Brał udział w seminariach tańca renesansowego Laury Pedrielli, modern jazzu Antonio Orlando, techniki gry na japońskich bębnach i body percussion Rity Superbi i tańca współczesnego Alessandry Fabbri. Ostatnio zajął się fotografią, szczególnie w ramach swojego projektu badawczego MdV | badanie płynności i obecności. Od 2010 członek grupy CollettivO CineticO prowadzonej przez Francescę Pennini.

ANGELO PEDRONI - technik i performer

Zaczynał jako gimnastyk i atleta. Studiował grę na pianinie w konserwatorium w Ferrarze z kompozytorem Daniele Lombardim. Uczył się teatru z Fabio Mangolinim, Alessandrą Comanducci, Teatro Nucleo i Instabile Urga. Studiował matematykę i filozofię na uniwersytecie w Ferrarze i Florencji. Odbył szkolenia jako technik teatralny (kurs zawodowy Fondazione AIDA w Weronie; intensywna specjalizacja w projektowaniu oświetlenia w Institut Superieur des Techniques du Spectacle w Awinionie; stażysta podczas Opera Estate Veneto Festival w Bassano). Pracował jako technik dla Laminarie Theatre Company w centrum „DOM” w Bolonii. Odbył kurs na terapeutę Shiatsu w National School Nimà. Od 2010 roku jest członkiem CollettivO CineticO w charakterze performera i technika. Jest odpowiedzialny za badania naukowe projektu „The Uncertain Scene” wspieranego przez Project Focus on Art and Science in the Performing Arts.

ANDREA AMADUCCI - artysta wizualny, aktor i performer

Związał się z gimnastyką w wieku 10 lat, malować zaczął jako nastolatek. W 1998 uczestniczył w intensywnych zajęciach teatralnych prowadzonych przez Teatro Nucleo w Ferrarze, gdzie pracował przez 10 lat jako aktor i scenograf. W 1999 roku założył Teatro Parabombo. Jako artysta, jest doświadczony w ruchowych/dźwiękowych happeningach w poczekalniach, szpitalach, galeriach sztuki, prywatnych domach, supermarketach i squatach. Przeprowadzono badania ruchu, aby znaleźć przestrzeń na płótnie – w poszukiwaniu połączenia świata gestów ze światem kolorów. Jego dzieła sztuki znajdują się w publicznych i prywatnych kolekcjach międzynarodowych, a jego pokaźną liczbę ulicznych rysunków można znaleźć w wielu europejskich miastach. Od 2005 roku uczy teatru w więzieniu w Ferrarze. Z Linea BN Editions zilustrował publikacje napisane przez Lorenzo Mazzoniego. Od 2007 członek grupy CollettivO CineticO.


Miejsce pokazu: Centrum Inicjatyw Artystycznych

ul.Sienkiewicza 8 a Wrocław

Data: 13.04.2012

Godz.20.30

Good Girl Killer / Patrycja Orzechowska

MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA -14.04.2012

Good Girl Killer / Patrycja Orzechowska

,,Have a Nice Hell”

performance exhibistyczny

kreacja i taniec: Magdalena Jędra, Anna Steller
obiekty: Patrycja Orzechowska
muzyka: collage

Spektakl zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz przy pomocy finansowej Samorządu Województwa Pomorskiego. Produkcja "Have a Nice Hell" jest połączeniem performance duetu Good Girl Killer oraz obiektów wykonanych przez Patrycję Orzechowską. Punktem wyjścia do pracy nad performancem był temat strachu. Ludzie boją się bardzo wielu rzeczy. W dzieciństwie baliśmy się ciemności, odkurzacza, burzy i czarownic. Z wiekiem nasze codzienne strachy spowszedniały. Teraz boimy się epidemii, wojny nuklearnej, terroryzmu, promieniowania, starości, utraty bliskiej osoby i śmierci.


Artyści o spektaklu "Have a Nice Hell":


Kiedy rozmawiałyśmy z innymi o ich lękach zrobiła się z tego całkiem długa i ciekawa lista. Ludzie boją się bardzo wielu rzeczy. W dzieciństwie baliśmy się cyganów, ciemności, odkurzacza, burzy, pana w sutannie i czarnej wołgi. Z wiekiem nasze codzienne strachy spowszedniały. Teraz boimy się epidemii, wojny nuklearnej, terroryzmu, promieniowania ultrafioletowego, wysokości, utraty pracy, ostracyzmu, starości, utraty bliskiej osoby, potępienia, końca świata, śmierci.


Nie zamierzamy jednak straszyć widowni. Nie chcemy przeprowadzać publiczności przez catharsis. Zainscenizowane wydarzenia mogą nawet wydawać się śmieszne lub absurdalne. Nauczono nas się bać i jest to strach rzeczywisty bez względu na to czy zagrożenia są realne. Chcemy, żeby odbiorcy spektaklu zadali sobie pytanie o swoje własne "strachy", pomyśleli o tym w jakich sytuacjach przeżywają strach lub na ile jest on adekwatny. Rzeczywistość absurdalna jest lekkostrawna.
Magdalena Jędra, Anna Steller


Good Girl Killer - zespół powstał na początku 2005 roku z inicjatywy młodych kreatywnych artystów. Ich pierwszy projekt: taneczno, muzyczno, wizualny performance Good Girl Killer, miał swoją premierę w 6 marca 2005 roku. Stylistykę teatru cechuje eklektyzm form i materii, w której taniec łączy się z muzyką i projekcją video. Artyści podejmują świadome działania mające na celu zatarcie granic między sztukami. Wynikiem ich poszukiwań są pełne ekspresji kolaże artystyczne o wysokim stopniu profesjonalizmu. Tworzą tym samym nową jakość artystyczną, opierającą się na współistnieniu sztuk. Artyści prezentują dzisiejszy świat jako labirynt, naznaczony nadmiarem komunikacji, pośpiechu, ujednolicenia społeczeństwa i zatraty indywidualności człowieka. Wewnątrz tego świata zauważają istnienie pojedynczego człowieka, uwikłanego w tragiczną walkę z miażdżącą rzeczywistością, w walkę o zachowanie własnej tożsamości.


Anna Steller - ur. w 1979 roku – tancerka, performerka i choreografka. Na scenie tanecznej od 1994 roku. Od 1994 roku tańczy w Gdańskim Teatrze Dada von Bzdulow. Od 2003 roku jest aktorką i tancerką w Teatrze Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże. W 2005 roku współzałożyła zespół Good Girl Killer. Na swoim koncie grupa ma 5 premier które prezentowane były na wielu festiwalach w Polsce i za granicą m.in.: Międzynarodowy Festiwal Tetaralny “Malta”, “Body-Mind” Warszawa, “Heineken Open'er” w Gdyni, “Four Days” w Pradze. W 2003 roku otrzymała prestiżowe stypendium Dance Web na festiwalu Tańca Impulstanz w Wiedniu. Jest lauretaką Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl “Good Girl Killer”. Od wielu lat bierze udział w tanecznych i teatralnych warsztatach oraz projektach międzynarodowych. Współpracowała m.in. z compagnie 7273 z Genewy, Mariolą Brillowską (Hamburg), obecnie bierze udział w spektaklu Nigela Charnocka HAPPY, współpracuje również z Jackiem Krawczykiem z Teatru Okazjonalnego. Od 2002 roku prowadzi warsztaty z zakresu tańca współczesnego i improwizacji.


Magda Jędra - tancerka, pedagog, choreografka, w latach 1997-99 tańczyła w Gdańskim Teatrze Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja. Później współpracowała z Joe Alterem, Rafałem Dziemidokiem, Edytą Kozak, Paulą Ross, Alexandrem Pepelyaewem, Anitą Wach, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem oraz compagnie 7273, Grupą Artystyczną Koncentrat, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, Teatrem im. W. Gombrowicza w Gdyni, Teatrem Wytwórnia w Warszawie, Teatrem Akademia Ruchu. W 2005 współzałożycielka zespółu Good Girl Killer. Jest laureatką Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl “Good Girl Killer”. Od 1999roku prowadzi warsztaty z techniki tańca współczesnego oraz improwizacji. Własne realizacje: 2002 Teletransis, 2003 Konstrukcja Symboliczna, 2004 Teoria Hałasu, 2005 Good Girl Killer, 2006 Junkie, 2008 Akcja, 2009 Parallel, 2010 Konfetti. Inne projekty: 2001 Sny o wełnianej rzece, 2004 Odys-Seas, Cafe Domino zaprasza, 2006 Zum Beispiel, 2006 Yes Prince, No Prince, 2007 Nawrotnik, 2006-2007 międzynarodowa wymiana choreografów co-operacja Gdańsk-Genewa-Paryż, 2008 Barricade of Love, 2009 Osez! Festiwal d'ete de Quebec, 2010 Orzech. Wiewiórka


Patrycja Orzechowska – artystka wizualna, zajmuje się fotografią, grafiką użytkową, instalacją i filmem, absolwentka gdańskiej ASP. W swoich pracach często odwołuje się do różnych sztuk performatywnych: kina, teatru i teatru tańca, gdzie motywem przewodnim jest figura ludzka. Cechą charakterystyczną dla jej twórczości jest współpraca z innymi artystami: aktorami, tancerzami, gimnastyczkami. Sięga po tematy związane z psychologią widzenia, pamięcią kulturową oraz z tożsamością i kondycją człowieka w jego psychologicznym i społecznym aspekcie. Jej projekty cechuje wrażliwość społeczna, zaangażowanie i chęć pracy z i dla lokalnej społeczności z naciskiem na badanie różnorodnych przestrzeni indywidualnych, prywatnych z ikonosferą wspólną, dzieloną między wielu.


Miejsce pokazu: Klub Muzyczny Puzzle

Przejście Garncarskie 2 Wrocław

Data: 14.04.2012

Godz: 18.00


Background Information

'Have a Nice Hell' production is a combination of the performance by Good Girl Killer duet and objects made by Patrycja Orzechowska. The performance was prepared to be presented in galleries - spaces where there is 'a white cube' instead of a stage and 'art objects' in place of scenography.

The starting point for our work was the subject of fear. People are afraid of lots of things. In our childhood we were all afraid of darkness, vacuum cleaners, thunderstorms and witches. Nowadays we are afraid of epidemic, nuclear war, terrorism, radioactivity, old age, bereavement and death.

Nevertheless, we are not going to frighten the audience. We don’t want to carry them through catharsis. The scenes that you can see in the performance can seem to be comical or even absurd. We woud like the audience to ask themselves a question about their own fear and think about the situations in which they experience it. The absurd reality is lightweight and quite digestible, though.

Pink Mama Theatre - ,,Afterparty"



























MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 15.04.2012

Pink Mama Theatre – Polska, Szwajcaria

,,Afterparty”

Obsada:
Sławek Bendrat
Dominik Krawiecki
Simon Reimold
Management:
Angelika Rohrer

Zespół Pink Mama Theatre założony w Bernie w 2011 roku. Członkowie grupy: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki, Simon Reimold, Angelika Rohrer. W repertuarze grupy: spektakl ,,Escort”, solo ,,Pinku Chirashi”, które zrealizowane zostało w ramach rezydencji w Klubie Żak w Gdańsku, aktualnie w stałym repertuarze zespołu Pink Mama Theatre. W lutym 2012 roku odbyła się premiera spektaklu ,,Afterparty”. Przedstawienia zespołu są interdyscyplinarne, równorzędną rolę w nich stanowią: taniec, śpiew, tekst.


Sławek Bendrat - tancerz, choreograf, reżyser. Studiował na wydziale pedagogiki baletu Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie; absolwent Poznańskiej Szkoły Baletowej. Przez wiele lat był związany jako tancerz z Polskim Teatrem Tańca Ewy Wycichowskiej w Poznaniu, biorąc udział w licznych premierach w kraju i na całym niemal świecie. Po wyjeździe z Polski rok spędził w Niemczech w teatrze w Nordhausen, następnie dwa sezony w Luzerner Theater w Szwajcarii jako tancerz i choreograf. W Szwajcarii współpracował również z Klein Theater w Lucernie i SIWC w Zurychu. Kolejne dwa lata pracował w zespole Baletu Narodowego w Marsylii (Ballet National de Marseille) kierowanego przez Frederica Flamanda, gdzie oprócz ról w bieżącym repertuarze, stworzył własną choreografię "Le Manque". Latem 2008 r., wspólnie z Dominikiem Krawieckim, zrealizował film "ID".W 2010 roku otrzymał nagrodę na Baltic Movement Contest za solo "Pinku Chirashi". Rok później w Bernie stworzył grupę Pink Mama Theatre. Aktualnie występuje w spektaklu ,,Escort” i ,,Afterparty”.


Dominik Krawiecki - aktor, reżyser, performer. Ukończył autorską klasę teatralną Krzysztofa Stróżańskiego w liceum we Wrocławiu, był studentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (wydział aktorski) we Wrocławiu, z której został wyrzucony. Przez kilka lat ściśle związany z życiem teatralnym Wrocławia. Założyciel i przez dwa lata dyrektor Teatru Zakład Krawiecki, aktor Teatru "Zielona Latarnia" pod kierownictwem Ireny Rzeszowskiej, prowadził liczne imprezy teatralne (m.in. WROSTJA). Po opuszczeniu Wrocławia mieszkał w Krakowie, studiował na UJ wiedzę o teatrze. Współworzył z Piotrem Siekluckim Avant Teatr. Po wyjeździe z Polski osiedlił się w Lucernie w Szwajcarii i przez trzy lata był na stałe związany z Luzerner Theater. Występował w repertuarze klasycznym i współczesnym. Aktualnie występuje w spektaklu ,,Escort” i ,,Afterparty”.


Simon Reimold - urodził się w 1982 roku w Berlinie, rozpoczął swoją karierę artystyczną jako muzyk, najpierw jako saksofonista - kilka razy zwycięzca w "Youth Music i innych konkursach. Kontynuował karierę jako piosenkarz w różnych grupach (np. Towarzystwo do wyrażenia życia). Ponadto pracuje w dziedzinie sztuk pięknych, jako artysta wideo, performer. Ukończył szkołę teatralną w Anton Bruckner University w Linz (Austria), z wyróżnieniem. Po ukończeniu studiów brał udział w gościnnych występach w State Theatre Linz, Teatr Lucernie,w teatrze tańca Helix. Był stałym członkiem zespołu w Ulm Theater. Simon pracuje od 2010 roku jako niezależny aktor, muzyk i trener głosu. Jest współzałożycielem teatru tańca: Pink Mama Theatre, z siedzibą w Bernie (Szwajcaria). Obecnie Simon Reimold pracuje nad projektem "Fabian" w Munich Chamber Theatre.


Miejsce pokazu:

Centrum Sztuki Impart

ul.Mazowiecka 17 Wrocław

Data: 15.04.2012

Godz: 19.00

Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie Wydział Teatru Tańca w Bytomiu ,,Jezioro Łabędzie”

MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 15.04.2012

Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie Wydział Teatru Tańca w Bytomiu

,,Jezioro Łabędzie”

Reżyseria i choreografia: Idan Cohen

Występują: Robert Buczyński, Natalia Dinges, Magdalena Fejdasz, Helena Gandżalian Paulina Giwer , Zuzanna Kasprzyk , Anna Kosiorowska , Jakub Krawczyk , Kamil Lipka Paweł Łyskawa , Nina Minor , Anna Raj , Robert Wasiewicz, Natalia Wilk


Z przyjemnością zapowiadamy najnowszy spektakl dyplomowy Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Premiera „Jeziora Łabędziego” miała miejsce 17 listopada 2011 roku na bytomskim wydziale PWST . Reżyserem i choreografem przedstawienia jest Idan Cohen, który tak mówił o spektaklu:

,,Moja wizja „Jeziora Łabędziego” przemawia do innych aspektów i wartości piękna i estetyki, niż ta przedstawiona w słynnej wersji w choreografii Mariusa Petipa i Leva Ivanova. Opowiada i przywołuje to, co zazwyczaj jest uważane jako normalne i przewidywane zachowanie. „Jezioro Łabędzie” jest jednym z najsłynniejszych i najbardziej znanych przedstawień w zachodniej kulturze, stanowi niewyczerpane źródło pomysłów, estetyki oraz skojarzeń. Jest silnym psychologicznym aspektem w procesie tworzenia i główną kwestią tożsamości, zachowania i wartości w każdej osobistej historii.

Łabędź albo raczej hybrydyzacja zwierzęcia oraz człowieka, męskość i kobiecość, człowieczeństwo i zwierzęcy popęd są inspiracją dla procesu tworzenia w tej zdefiniowanej arenie przepełnionej instynktami, pasją i marzeniami.

Czuję się zafascynowany przywołaniem na scenę innych, marginalnych i alternatywnych obrazów piękna, romansu i kulturowego zachowania – i to byłoby lepszym punktem odniesienia niż „Jezioro Łabędzie”, które prezentuje nieśmiertelny obraz romansu i piękna w naszej zbiorowej świadomości. Praca nad naszą wersją nie naśladuje oryginalnego „Jeziora Łabędziego” ale pokazuje je jako ikonę kultury, stworzoną wspólnie z studentami Wydziału Teatru Tańca. Ten proces tworzenia poszukuje wartości w „Jeziorze Łabędzim”, które są istotne w ich życiu, doświadczaniu teatru i przede wszystkim tańca. Demaskujemy świat tańca jakim jest współcześnie – z jego przyjemnościami, trudnościami, sukcesami i potrzebnym poświęceniem.”


Idan Cohen stworzył widowisko, które całkowicie zrywa z klasyczną wizją Jeziora Łabędziego. Pozbawia tancerzy tradycyjnych strojów baletowych, daje im możliwość zabawy ruchem, zwraca uwagę na inne kategorie piękna


Idan Cohen urodził się w 1978 roku w Izraelu w kibucu Mizra. Życie w kibucu (komunie gospodarczej) w znaczący sposób wpłynęło na artystyczny kształt życia i pracy Idana. Otrzymał stypendium, które umożliwiło mu studiowanie teatru i sztuk pięknych na „Art colony” w izraelskim Nagev. Jeszcze zanim dołączył do światowej sławy Kibbutz Contemporary Dance Company – zespołu założonego przez Yehudit Arnon, został zaangażowany do projektu filmowo-tanecznego autorstwa Lary Bersa, tancerki zespołu Bat-Seva – (Francja). Idan Cohen występował na całym świecie, w spektaklach słynnych choreografów, m.in.: Rami Be’er, Inbal Pinto, Ania Brod i inni. Począwszy od 2003 roku, z powodzeniem uczy, występuje i tworzy jako artysta niezależny, nagradzany w międzynarodowych konkursach choreograficznych. Wielokrotnie nagradzany m. in. podczas międzynarodowego konkursu tańca współczesnego (Sofia, Bułgaria), w konkursie „No Balet” w Ludwigshafen (Niemcy) czy też podczas „Solo Tanz Theater Festiwal” w Sztutgarcie (Niemcy). Prezentował swoje prace na całym świecie w USA, Niemczech, Holandii, Belgii, Włoszech, Bułgarii, Polsce, Tajlandii oraz Grecji. Był zapraszany do współpracy jako artysta gościnny, choreograf i nauczyciel przez: Cullberg Ballet w Szwecji, UCLA University Los Angeles, D.N.A & CPR – Theatre New York, AU Washington DC, ACDFA Boston, Amherst College MA, University of Massachusetts Dance Department, Smith College Dance Department, Mount-Holyoke college (USA), The Scottish Dance Theater (Dundee, Szkocja), Impactt w Wilrijk (Belgia), „Arabesque” w Sofii (Bułgaria), Międzynarodową Konferencję Tańca Współczesnego i Festiwal Sztuki Tanecznej w Bytomiu (Polska), The Jerusalem Academy oraz Suzanne Dellal Dance Center – Tel-Aviv (Izrael).


Miejsce pokazu:

Centrum Sztuki Impart

ul.Mazowiecka 17 Wrocław

Data: 15.04.2012

Godz: 19.00

Anna Piotrowska ,,Close to gate No. 5 (or landscape clitoris)”

MANDALA PERFORMANCE FESTIVAL VIII EDYCJA - 16.04.2012

Anna Piotrowska

Close to gate No. 5 (or landscape clitoris)

premiera: Studio 28, Mediolan, 29 maja 2011

koncepcja, kreacja i wykonanie: Anna Piotrowska

muzyka: Dario Congedo, Giulio Escalona, Anna Piotrowska

video: Mariano Leotta

przedstawienie przygotowane w ramach projektu DanceMe. (www.danceme.org)

produkcja: Perypezye Urbane Media Collective


Przedstawienie “Close to gate No.5 (or landscape clitoris)” Anny Piotrowskiej powstało na zaproszenie Perypezye Urbane Media Collective z Mediolanu w ramach interdyscyplinarnego projektu DanceMe. Misją PERYPEZYE URBANE jest wspieranie badań zarówno dla sztuk wizualnych, jak i performatywnych. Do projektu zostało zaproszonych 6 performerów, 2 muzyków, 2 video artystów i krytyk. W ramach projektu w przeciągu roku powstało 6 przedstawień, które kolejno jedno po drugim powstawały w wyniku procesu twórczego. Poprzez pracę przez internet powstał cały system DanceMe wpierany i wspierający artystów.

Przedstawienie Anny Piotrowskiej jest piątym z kolei.

“Close to gate No. 5” jest swoistą obserwacją i uczestniczeniem w długim artystycznym procesie, często poddającym próbie przesuwanie granic własnych wartości artystycznych i jednocześnie łamiący bariery własnych przyzwyczajeń, ale w zgodzie z samym sobą.

DanceMe było wielką lekcją pokory i nauką słuchania i zrozumienia drugiego artysty.

Chaos konkretnych myśli, niekończąca się historia w obrębie „gate No. 5”. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością głębszego zrozumienia istniejącego pomiędzy słowami. Taniec jest narzędziem poruszającym emocje, wyobraźnię, jest narzędziem, które gra z fikcją i angażuje rzeczywistość.

Poprzez taniec można dotknąć przestrzeni. Można być wspieranym przez nią i można poczuć się wolnym w sztucznej wolności. Przyjemność bycia w systemie DanceMe znaczy bardzo wiele. Po pierwsze wszyscy w „systemie” są różni. Na samym początku istniała nadzieja, że można choć trochę zmienić siebie. Niestety i może na szczęście nie zdarzyło się to. Nie można pozbyć się własnej wrażliwości.

W przedstawieniu „Close to gate No. 5” znajdziemy odniesienia z perspektywy intuicji i gender – odniesienia do krajobrazu łechtaczki.



ANNA PIOTROWSKA (POLSKA)

Dyplomowana tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca (eferte), założycielka “mufmi” w Warszawie. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. Zrealizowała ponad 50 przedstawień. Laureatka “SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006), juror SoloDuo (2007-2010). Stypendystka British Council Awards 2004 – Young Polish Arts Entrepreneur. Producent przedstawień teatru tańca. Juror Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i animacja kultury. Występowała na scenach w Berlinie, Brukseli, Budapeszcie, Palermo, Sztokholmie i w Polsce na najważniejszych festiwalach tańca współczesnego w Polsce (Warszawa, Bytom, Kalisz, Lublin, Gdańsk, Poznań, Białystok i in.). Wielokrotny gość festiwalu SoloDuo Dance Festival (Budapeszt 2005-2010). W lutym 2008 roku zrealizowała dwie autorskie produkcje dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu pt.: “farfalla” i “6 / 9″ . Realizacja ruchu w teatrze lalek i w teatrach w Szczecinie, Krakowie i Legnicy. Gość programu APAP VI, advancing performing arts project. Współpracuje obecnie z Orkesztika Foundation w Budapeszcie, Perypezye Urbane Media Collective w Mediolanie w ramach projektu DanceMe, z Samovarteateret z Norwegii.

Miejsce pokazu: Centrum Inicjatyw Artystycznych

ul.Sienkiewicza 8 a Wrocław

Data:16.04.2012

Godz.20.30