czwartek, 10 kwietnia 2014
Stary Browar Nowy
Taniec na Mandali - 10 na 10 - Jubileuszowe spotkania
18.00
Agata Maszkiewicz
,,Polska”
Premiera wrocławska – X edycja Mandala Performance Festival – 09.05.2014
pomysł/choreografia/wykonanie: Agata Maszkiewicz
wideo/dźwięk/światło: Vincent Tirmarche
muzyka: Miles Davis “Bitches Brew”, The Rolling Stones “Sympathy for the devil”, Zespół z Gąbina/Piotr Figurski/Piotr Kłyś “Oberek”
produkcja: VierHochDrei/ Lisa Schmidt
koprodukcja: Workspace Brussels, imagetanz/brut Wien oraz Art Stations Foundation Poznań ze wsparciem: Kulturabteilung der Stadt Wien oraz Bundesministerium fur Unterricht, Kunst und Kultur
,,Polska”
Premiera wrocławska – X edycja Mandala Performance Festival – 09.05.2014
pomysł/choreografia/wykonanie: Agata Maszkiewicz
wideo/dźwięk/światło: Vincent Tirmarche
muzyka: Miles Davis “Bitches Brew”, The Rolling Stones “Sympathy for the devil”, Zespół z Gąbina/Piotr Figurski/Piotr Kłyś “Oberek”
produkcja: VierHochDrei/ Lisa Schmidt
koprodukcja: Workspace Brussels, imagetanz/brut Wien oraz Art Stations Foundation Poznań ze wsparciem: Kulturabteilung der Stadt Wien oraz Bundesministerium fur Unterricht, Kunst und Kultur
,,POLSKA” opiera się na dwóch zjawiskach:
sympatii i empatii. Spektakl, korzystając z rożnych środków wyrazu takich jak
taniec, performance, muzyka oraz wideo, lekko humorystycznie prowokuje widza do
fizycznej reakcji na to, co widzi. Jedni odczują zażenowanie, inni będą zmagać
się z własnymi projekcjami i wyobrażeniami. Większość zapewne pomyśli o
performance i performatywności, o osiągnięciach i sukcesach, ale także o
urazach i porażkach. Tancerka ubrana jest w sportowy strój biegaczki, a jej
ciało zdecydowanie nie może uciec kulturowej naturze.
Agata Siniarska
,,Śmierć 24 klatki na sekundę albo zrób mi tak jak w prawdziwym filmie – choreografia spowolniona w rozdziałach”
choreografia i wykonanie agata siniarska
opieka artystyczna Bush Hartshorn
realizacja techniczna i światła Łukasz Kędzierski
produkcja Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Premiera wrocławska – X edycja Mandala Performance Festival – 09.05.2014
,,Śmierć 24 klatki na sekundę albo zrób mi tak jak w prawdziwym filmie – choreografia spowolniona w rozdziałach”
choreografia i wykonanie agata siniarska
opieka artystyczna Bush Hartshorn
realizacja techniczna i światła Łukasz Kędzierski
produkcja Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Premiera wrocławska – X edycja Mandala Performance Festival – 09.05.2014
agata siniarska to fikcyjna postać o wielu talentach i przeszłości
kryminalnej, świadomie dziejąca się rozdział po rozdziale w przestrzeni
choreograficznych sekwencji, żarliwie pracująca nad ideą kobiecej personifikacji.
Dając szansę przez lata różnym rodzajom form teatralnych, obecnie studiuje
zadania choreograficzne w Berlinie, nie zapominając jednak przeszłych
doświadczeń i kultywując pragnienia wobec języka i pisania, kina i animacji.
Uzależniona od fikcji Agata prowadzi swe dochodzenia pomiędzy życiem/śmiercią w
obrazie a życiem/śmiercią poza kadrem, tworząc z siebie samej, poprzez
przypisane jej kulturowe struktury, narzędzia wizualnej retoryki. Każdy
wizerunek, podsycany przez energię głębokiej teoretycznej jękliwości, robi z
pasją i wielką fascynacją. Wielokrotnie nie samotnie, ale w kompanii wielu
wspaniałych awanturników.
Clara Saito, Nicolas Roses / Brazylia, Argentyna/
,,All the candies have pork”
obsada: Clara Saito, Nicolas Roses
Spektakl ,
który porusza tematy fikcji i rzeczywistości , uwodzenia i
manipulacji, konfrontuje widzów na
poziomie osobistym. Prosta dramaturgia
sugeruje publiczności aby miała jasne stanowisko wobec sztuki. Hipnotyczna
manipulacja nie pozostawi nikogo obojętnym.
Czy jest jakaś granica prywatności?
Czy odróżniamy pustą formę od głębokich emocji? To nie jest spektakl tylko o tym co widoczne,
oczywiste, a sugestywne video wzmacnia
niepewność widza, ale także wzbudza ciekawość, kim jest ta para tańcząca funky,
balet, demonstrująca przedziwne akrobacje.
Clara Saito
– studiowała w School for New
Dance Development (SNDO)
w
Amsterdamie. W swoich choreografiach
bada i próbuje zrozumieć mechanizmy zachowań i reakcji ludzi na przemoc, łączy
taniec z elementami akrobatyki i sztuk wizualnych. Występowała na licznych
festiwalach w Holandii, w Belgii, Niemczech i w Brazylii. Najważniejsze
spektakle: ,, Restln Peace”, ,,primary”, ,,Por Sal y Samba”. Współpracowała z Carlesem
Casallachs, z Benoit Lachambre, Yui Nagakami, Ann Liv Young.
Nicolas
Roses – argentyński choreograf i performer. Ukończył min: School of Dance “Isabel Taboga” w Argentynie,
Dance College Norht Korelia w Finlandii. Występował w spektaklach wybitnych
twórców min: Benoit Lachambre, Esther Arribas, Mauricio Caturelli, Ann Liv
Young, Antonio Maia. Najważniejsze prace choreograficzne : ,,Raymonda and the
Gold”, ,,Trio pathetic”, ,,Gyroscope”.
Miejsce: Biuro Festiwalowe Impart
2016
Godz:20.30
Tomasz Pomersbach
,,QUAERERE” / pokaz premierowy/
Reżyseria i
scenariusz: Anita Szurek, Tomasz Pomersbach
Choreografia
i wykonanie: Tomasz Pomersbach
Dramaturgia:
Anita Szurek
Istotą uczuć jest przypisanie do obiektu. Nasze
relacje charakteryzują się wzajemnym przyciąganiem i odpychaniem, sympatią i
niechęcią, zaborczością i samoobroną, agresją, ale również potrzebą akceptacji.
Emocjom ulegamy w kontekście, w powiązaniu z czymś, co oznacza, że istniejemy
we wzajemnej zależności, chociaż temu pragnieniu zespolenia się towarzyszy
równie silna potrzeba zachowania odrębności. Realizujemy przestrzeń, która
stawia pytania o to, czym i kim stajemy się podczas serii spotkań i interakcji.
W kilku epizodach twórcy spektaklu pokazują, że człowiek funkcjonuje jako
element złożonego systemu komunikacji, zachodzącej na poziomie niewerbalnym
oraz instynktownym.
Tomasz Pomersbach -
swoją artystyczną drogę rozpoczął w studiu tanecznym Operetki
Dolnośląskiej we Wrocławiu. Brał udział w wielu spektaklach Operetki
Dolnośląskiej, m. in. w Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach oraz
Dziadku do orzechów. Wielokrotnie występował na deskach Teatru Muzycznego
Capitol we Wrocławiu (spektakle Mała księżniczka oraz Swing). Studiował taniec
współczesny na London Contemporary Dance School, uzyskując w roku 2010
certyfikat edukacji wyższej University of Kent. Wielokrotnie brał udział w
Międzynarodowych Warsztatach Tańca Współczesnego w Poznaniu oraz w warsztatach
techniki GaGa, prowadzonych przez Yoshifumi Inao oraz Noę Paran z Batsheva
Dance Company. Od sezonu 2010/2011
tancerz Polskiego Teatru Tańca. Występuje m.in. w spektaklach „Minus
2" (chor. Ohad Naharin), „Spotkania w dwóch niespełnionych Aktach",
„Walk@ postu z karnawałem", „Wiosna-Effatha", „FootBall@...",
„XL. Polski Teatr Tańca wczoraj i dziś. Odcinek II, lata 1977-80: Krzesny i
inne tańce" (chor. Ewa Wycichowska), „Wo-man w pomidorach" (chor.
Yossi Berg), „The Outline" (chor. Karolina Wyrwał), „Desert" (chor.
Paulina Wycichowska), „Public Space" (chor. Karol Miękina) oraz
"Czterdzieści" (chor. Jo Strømgren). W 2013 roku był współautorem,
wraz z Katarzyną Rzetelską, choreografii do spektaklu „Ukradkiem",
stworzonego na VI Festiwal Atelier PTT. Absolwent filologii niderlandzkiej Uniwersytetu
Wrocławskiego.
Miejsce: Centrum Inicjatyw
Artystycznych
10.05.2014
Godz: 16.30
Aurora Lubos
,, Akty"
pomysł,
wykonanie , video: Aurora Lubos
muzyka:
Paweł Baranek "Gwiazdy" z repertuaru Motion Trio i w wykonaniu Motion
Trio
Performans
"AKTY" to projekt, który został zrealizowany w oparciu
o prawdziwe historie osób dotkniętych przemocą w rodzinie. Ta praca jest odpowiedzią artystki na przeczytane listy,
rozmowy z ludźmi, którzy zaznali przemocy. Jest on również inspirowany
warsztatami artystycznymi przeprowadzonymi w różnych ośrodkach
pomagających osobom doświadczającym przemocy, podczas których Aurora Lubos
miała okazję poznać ich emocjonalność,
delikatność i zarazem siłę.
Aurora Lubos - tancerka, aktorka, performer.
Od 1999 aktorka Vincent Dance Theatre w Wielkiej Brytanii. Jest autorką
spektakli solowychZanzibar i Niedokończone oraz instalacji Still Alive (2011),Cykl Pokarmowy (2011), 4 Kąty (2010), … No 1 (2003). W 2005 roku nominowana do
nagrody The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative. W przeszłości
współpracowała z teatrem Dada von Bzdülöw i Gdańskim Teatrem Tańca. Grała w
spektaklach Aviego Kaisera Przystanek
końcowy - Zaspa iWewnątrz
Ciała oraz Tatiany Baganowej Papugaj w ramach produkcji Bałtyckiego
Uniwersytetu Tańca. Obecnie mieszka i pracuje w Polsce i Wielkiej Brytanii.
Miejsce: Biuro Festiwalowe Impart
2016
Godz: 18.00
Wrocławski Teatr Pantomimy
,,Historia
brzydoty”
reżyseria i choreografia, scenografia, światło: Anna Piotrowska
muzyka: Michał Mackiewicz
Kostiumy: Anna Piotrowska/Adam Królikowski
Obsada:
Anaza – Izabela Cześniewicz
Anaszka – Agnieszka Dziewa
Anaria – Maria Grzegorowska
Anagi – Agnieszka Kulińska
Anakha – Monika Rostecka
Pokaz spektaklu – X edycja Mandala Performance Festival – 10.05.2014
reżyseria i choreografia, scenografia, światło: Anna Piotrowska
muzyka: Michał Mackiewicz
Kostiumy: Anna Piotrowska/Adam Królikowski
Obsada:
Anaza – Izabela Cześniewicz
Anaszka – Agnieszka Dziewa
Anaria – Maria Grzegorowska
Anagi – Agnieszka Kulińska
Anakha – Monika Rostecka
Pokaz spektaklu – X edycja Mandala Performance Festival – 10.05.2014
Przedstawienie powstało z inspiracji
dziełem Historia brzydoty Umberto Eco. Piotrowska „dopisuje” tym
przedstawieniem swoją wizję ostatniego, nienapisanego przez Eco rozdziału
dotyczącego współcześnie pojmowanej brzydoty.
Brzydota w ujęciu Anny Piotrowskiej zaskakująco wiedzie nas
sennym szlakiem poprzez ludzkie relacje, miłości i koszmary. Brzydota przejawia
się w duchu, charakterze, działaniu, motywacji bohaterów. Skontrastowana z
działaniami bohaterów estetyzacja zewnętrznych cech i otoczenia, silnie
opisująca współczesne tendencje otaczania się przez ludzi przedmiotami pięknymi
i harmonijnymi, przypominać ma, że zawsze powinniśmy starać się być piękni
wewnątrz.
Spektakl powstał we współpracy z
Laboratorium Ruchu działającym przy Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016.
Partnerami są: Biuro Festiwalowe Impart 2016 oraz Instytut Muzyki i Tańca.
W kolejnych scenach Historii brzydoty zanikają znaczenia. Ruchy kobiet
przemieniają się coraz bardziej w taniec rozkładu. Taki taniec nie przywołuje
żadnej rzeczywistości zewnętrznej. Odnosi się sam do siebie. Do własnego
rozkładu. Szybko przestałem myśleć, czy się domyślać. Pochłonął mnie ten
spektakl całkowicie. Działania artystek odbierałem na poziomie neuronów, na
długo zanim mój zdesperowany mózg był w stanie wykreować jakieś przedstawienie
czy reprezentację.
Mirosław
Kocur - teatralny.pl
Miejsce: Biuro Festiwalowe Impart
2016
Godz:20.30
Maciej Prusak, Piotr Łukaszczyk, Patrycja Hefczyńska
„OJCOWIE”
/ pokaz premierowy/
Osoby: dwóch (najprawdopodobniej) mężczyzn.
Miejsce: środek pustej sceny.
Pytanie: co dalej?
Twórcy spektaklu aranżują elementarną sytuację teatralną,
spotkanie aktora z innym człowiekiem, podającym się za reżysera. Następnie
próbują temu zdarzeniu nadać większy rozmach znaczeniowy. Czy dwóch mężczyzn z
mozołem realizujących bliżej nieokreślony projekt może wiarygodnie zaświadczyć
o powszechnej męce samorealizacji w
ramach widmowego systemu? Męce, na którą od zawsze skazani są mężczyźni zarówno w sile wieku, jak i ci zupełnie bezsilni?
Odpowiedzi na te pytania można znaleźć albo nie w spektaklu, w którym
bohaterowie, zmierzając donikąd, próbują
jednocześnie znaleźć wyjście.
Spektakl jest zderzeniem dwóch rodzajów narracji teatralnej
– dramatycznej i choreograficznej. Miotającym się po scenie aktorom towarzyszy
błąkający się po jej obrzeżach tekst.
Obsada: Piotr Łukaszczyk, Maciej Prusak, Tomasz Maśląkowski,
Patrycja Hefczyńska
Scenariusz i dramaturgia: Marta Giergielewicz
Muzyka: Patrycja Hefczyńska
Kostiumy: Mateusz Stępniak
Piotr Łukaszczyk - aktor i reżyser, absolwent Akademii
Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zadebiutował w spektaklu
„Made In China” w reżyserii Redbada Klijnstry, zrealizowanym z Warszawską Grupą
Teatralną, której jest członkiem i jednym z założycieli (aktualna nazwa - Grupa
Supermarket). Spektakl został dołączony do repertuaru Teatru Rozmaitości w
Warszawie, w którym to w 2004r. zagrał Romea w spektaklu „Benwolio i Rozalina”
również w reżyserii Redbada Klijnstry. W okresie 2003 – 2011 aktor Teatru
Współczesnego we Wrocławiu. Współpracował przez te lata z takimi reżyserami
jak: Krystyna Meissner, Jan Klata, Michael Marmarinos, Michał Zadara, Natalia
Korczakowska, Artur Urbański, Gabriel Gietzky, Piotr Sieklucki, Waldemar Krzystek,
Jarosław Tumidajski, Yael Ronen, Wojciech Klemm. Zagrał w wielu spektaklach,
m.in.: „Gry”, „Historia przypadku”, „Akropolis. Rekonstrukcja”, „Powrót do
domu”, „Pułapka”, „Kartoteka”, „Białe Małżeństwo”, „Produkt” (monodram, który
wyreżyserował razem z Jakubem Kamieńskim). Grał epizodyczne role w filmach i
serialach. Na 31. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej w nurcie Off zrealizował
własny projekt pt. „Poszukiwacze Zaginionego Elementu”. Obecnie współpracuje z
fundacją Promised Land, z którą zrealizował w Łodzi spektakl performatywny
„Looking for Promised Land”, w ramach ogólnopolskiego projektu „Dotknij
teatru”.
Maciej Prusak - aktor, mim,
choreograf. W połowie lat dziewięćdziesiątych zadebiutował jako aktor we
Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego i od tamtej pory był
związany z tym teatrem aż do roku 2005. Od 10 lat zajmuje się tworzeniem
choreografii i ruchu scenicznego w teatrze dramatycznym. Jako choreograf na
stałe współpracuje z Janem Klatą. Za swój pierwszy autorski spektakl KLAUS DER
GROSSE, otrzymał Grand Prix Nurtu Off 31. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we
Wrocławiu (2010). Laureat Nagrody Kulturalnej wrocławskiej Gazety Wyborczej
WARTO (2010).
Patrycja "PATRICIA" Hefczyńska - Djka, autorka tekstów i muzyki.
Frontmanka grup muzycznych Subbacultcha, SAD, Husky, Oszibarack. Uczestniczka
prestiżowej RedBullMusic Academy w Londynie. Zagrała w wielu miejscach w
Europie i na świecie, m.in. w Czechach, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji,
Rosji, Finlandii i Japonii. Wystąpiła jako support przed pierwszym w Polsce
koncertem Bjork. Ważniejsze wydarzenia: Festiwal Nowe Horyzonty, Heineken
Opener Festiwal, Off Festiwal, Europavox, Euroculture Street Festival, Wrocław
Podwodny, Malta Poznań, Camerimage. Współpracowała z teatrami w Polsce, m.in. Teatrem
Współczesnym we Wrocławiu- opracowanie muzyczne, autorka muzyki w spektaklach
"Gry", Historia przypadku", "Produkt", Teatrem Polskim
w Bielsko-Białej w spektaklu " Hotel nowy świat". Obecnie pracuje nad
płytą nowego projektu "GANG" (Girl and Nervous Guy).
Miejsce: Centrum Inicjatyw
Artystycznych
Godz:18.00
Pink Mama Theatre / Szwajcaria, Polska, Niemcy/
Premiera polska
,,PSITTACUS
ERITHACUS”
Idea, koncept: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki
Choreografia: Sławek Bendrat
Reżyseria: Dominik Krawiecki
Obsada: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki, Giuliano Guerrini, Marek Wieczorek, Martin Knoll ,Tomek Pomersbach
Technika: Jonas Weber
Kierownik produkcji: Angelika Rohrer
Foto: Monika Chmielarz
Produkcja: Kultur Stadt Bern, Swisslos Kultur Kanton Bern, Ernst Göhner Stiftung, Migros-Kulturprozent, Burgergemeinde Bern
Idea, koncept: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki
Choreografia: Sławek Bendrat
Reżyseria: Dominik Krawiecki
Obsada: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki, Giuliano Guerrini, Marek Wieczorek, Martin Knoll ,Tomek Pomersbach
Technika: Jonas Weber
Kierownik produkcji: Angelika Rohrer
Foto: Monika Chmielarz
Produkcja: Kultur Stadt Bern, Swisslos Kultur Kanton Bern, Ernst Göhner Stiftung, Migros-Kulturprozent, Burgergemeinde Bern
...to
nie znaczy, że w teatrze należy pokazywać życie...”
Antonin Artaud
Okręt głupców” płynie do Ameryki. Na jego
pokładzie wśród wielu podróżnych, wybitny filozof Immanuel Kant, podróżujący
razem z Psittacus Erithacus oraz Tadziem, chłopcem do towarzystwa. Psittacus
Erithacus- papuga szara jest powiernikiem Kanta i tym samym jego alter ego.
Wszystkie jego teorie, myśli, ale również lęki i fobie znajdują się we wnętrzu
głowy Psittacusa Erithacusa. Podczas
rejsu Kant- człowiek ujawnia nieludzki sens swej filozofii i tak oto dochodzi
do konfrontacji genialnego, acz pozbawionego poczucia rzeczywistości umysłu z
banalnością i małostkowością innych postaci. Symbolika sztuki odsyła świat
pokantowski ku archaicznym złogom wyobraźni zbiorowej, ku okulistycznym
rytuałom.
Lato i zima, biel i czerń, wiatr Westnord
West, porcelanowe owce naturalnych wymiarów, sztuczny śnieg i piasek budują
przestrzeń gry i atmosferę snu. W tym onirycznym świecie, zaludnionym przez
niezdolne do komunikacji między sobą ludzkie manekiny,
Kant
staje się jedynie upiornym władcą kukiełek, a jego królestwo rozumu i woli
rozpadło się w pył słów. Filozoficzne,
religijne i moralne natchnienie myśliciela grzęźnie więc pod kopułą pustki,
krąży ponad ciemnością wód, i nie słychać, by ktoś- chociażby ptak-
przedrzeźniacz- wołał go po imieniu
Pink Mama Theatre powstał w 2011
roku, wszyscy członkowie poznali się w Bernie i tam pracują. Pochodzą z różnych
części Europy, jednak Szwajcarię wybrali na swoje miejsce.
Kolejne spektakle Bendrata coraz
wyraźniej przesuwają się w przestrzeń tematyki genderowej i queer. Członkowie
grupy: Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki, Simon Reimold, Marek Wieczorek,
Angelika Rohrer.
W repertuarze grupy: spektakl ,,Escort”,
,,Ariel”, solo ,,Pinku Chirashi”, które
zrealizowane zostało w ramachrezydencji w Klubie Żak w Gdańsku, aktualnie w
stałym repertuarze zespołu Pink Mama Theatre. W lutym 2012 roku odbyła się
premiera spektaklu ,,Afterparty”. Przedstawienia zespołu są interdyscyplinarne,
równorzędną rolę w nich stanowią: taniec, śpiew, tekst. Środki, którymi operują
to wyolbrzymienie, groteska i parodia, która zaczyna się od obśmiania,
pokazania w krzywym zwierciadle, języków tańca (szczególnie bliskiego Bendratowi
– baletu), przez kostiumy, postacie popkultury aż po parodię płci.
Miejsce: Biuro Festiwalowe Impart
2016
Godz:20.30
Juan Pablo Camara, Maciej Sado / Argentyna, Polska/
Was it a car or a cat I saw? / Pokaz premierowy/
Koncept, choreografia: Maciek Sado.
Obsada: Juan Pablo Cámara, Maciek Sado.
Współpraca dramaturgiczna: Bruno Listopad, Lisa Skwirblies
Koncept, choreografia: Maciek Sado.
Obsada: Juan Pablo Cámara, Maciek Sado.
Współpraca dramaturgiczna: Bruno Listopad, Lisa Skwirblies
Jest antybohaterem. Szuka w
ciele podatności na złamanie, jego
wrażliwości na czynniki wewnętrzne i zewnętrzne i (nie)umiejętności do
adaptacji. Zagląda do wnętrza w poszukiwaniu policentryczności członków, z
których każdy zostaje protagonistą. Ciało się rozkleja, pozbawia się siły,
napięcia, zyskując nowe odcienie, poznając nieznane dotąd obszary, smakując
szczegóły.
Maciej Sado
- tancerz, performer. Od 2006 r związany
ze Studium Tańca Współczesnego MTT. Tam też tańczył w „Padlinie” w reżyserii
Jacka Gębury. Wziął udział w spektaklu „El perro” w reż. Rodrigo Garcia
przygotowanego specjalnie dla widzów festiwalu teatralnego „Premio Europa”. Rok
akademicki 2010/2011 spędził w Hiszpanii ucząc się pod okiem takich tancerzy i
choreografów jak: Ana Buitrago, Begoña Cuquejo, Marta Alonso, Armando Marten,
Ana Beatriz Perez, Eduardo Castro,Cristina Montera. Tańczył w spektaklach
“Mecanica de saltos (corpo)” i performance “Xa que pasas” w reż. Begoñi Cuquejo
i Marty Alonso. Latem 2010 wzią ł udział we Flash Mobach w kampanii na rzecz
segregacji śmieci na galicyjskich plażach “Separa na praia”. W maju bieżącego
roku można było go
zobaczyć w choreografii Magdy Radłowskiej
do “Moda i muzyka”, spektaklu przygotowanym dla
Filharmonii Wrocławskiej oraz w przedstawieniu dyplomowym Wiktorii
Wiktorczyk reżyserownym przez grupę Odruch “Jeśli miałabym strzelać,to
strzelałbym do jelenia” (prezentowanym również na festiwalu IFF). Wyreżyserował
i stworzył choreografię do dwóch autorskich spektakli “Biedny człowiek oblany
mlekiem”(premiera w czerwcu 2011) i “Toque”
(premiera w lipcu 2011 na “Corpo
Aterra” Primer Festival de Danza e Artes do Corpo, Ourense, Hiszpania). Brał
udział w warsztatach prowadzonych między innymi przez: Merce Cunningham Dance
Company, Carolyn Dorfman, Wernera Bechter, Stephanie Maher, Dawida Lorenca,
Jacka Owczarka, Iwonę Olszowską, Witolda Jurewicza,
Katarzynę Chmielewską, Leszka
Bzdyla, Marię Stokłosę, Leodana Rodrigo Casas, Julio César Iglesias. Na stałe
współpracuje z grupą “Transpediante” (Hiszpania). Od października 2010 prowadzi
zajęcia z tańca współczesnego w Akademii Ruchu we Wrocławiu. Aktualnie studiuje
i tworzy w Amsterdamie.
Magda Tuka, Anita Wach
,,Fight, Fight - that's all we can
do”
Koncepcja i
reżyseria: Magda Tuka
Wykonawcy:
Magda Tuka, Anita Wach
Muzyka
i video:
Myles Stawman
Temat o ciele ćwiczonym i wystawianym na pokaz, o przeciwniku wciąż
zmieniającym swoją pozycję, o archetypie wojowniczki. Wrestling: to ekscytująca forma
intymności i dziwnej relacji z
przeciwnikiem. Niekonwencjonalna opowieść o próbie przekraczania granic
Magdalena Tuka – aktorka,
performerka. Ukończyła Akademię Teatralną w Warszawie. Karierę zawodową
rozpoczęła od współpracy ze Studium Teatralnym Piotra Borowskiego. Wystąpiła
min w spektaklach: ,,Parsifal”, , ,Hamlet”, , ,Bramy Raju’. Aktualnie występuje
w spektaklach słoweńskiej grupy Via Negativa min: w spektaklu ,,Casablanca
Therapy”, ,,Wstyd”.
Anita Wach – tancerka tańca
współczesnego, choreograf, pedagog tańca, instruktorka astanga jogi. Ukończyła
instruktorski kurs kwalifikacyjny z zakresu tańca współczesnego (1998, Kielce)
i uzyskała dyplom zawodowego tancerza przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich
(2001). Pracę zawodową na polu tańca rozpoczęła w Kieleckim Teatrze Tańca.
Wieloletnia artystka Śląskiego Teatru Tańca pod kierownictwem Jacka
Łumińskiego. Razem z zespołem odbyła kilkuletnie tourneé po Europie i Stanach
Zjednoczonych, występowała w Nowym Yorku (Hunter Collage, The Kitchen
Theatre), Filadelfii (Swarthmore
Collage), Wielkiej Brytanii, Francji (Avignon), Rosji, Czechach, Słowacji i
Niemczech. Pod koniec roku 2003 dołączyła do zespołu Teatru Bretoncaffe,
współpracując przy produkcji drugiego spektaklu tej grupy, tj. Śnić.
Następnie brała udział w większości
przedstawień zespołu – m.in. Slam.in, Slam.out (2004/2005), Taniec śniącego
ciała (2006), Tańcząc Sarę Kane (2007), Manifest jaszczurki (2007), Topinambur
(2008) i Ja, Agaue (2010). Niektóre z nich powstały we współpracy
choreograficznej z artystką, m.in. Slam.in, Slam.out oraz Ja, Agaue.
Natomiast
Manifest jaszczurki to spektakl w autorskiej choreografii Wach.
Wykład Magdaleny Zamorskiej -
,,Performans cyfrowy – od gadżetu do nowych
przestrzeni sensu”
Miejsce: Centrum Inicjatyw
Artystycznych
Miejsca pokazów:
Biuro Festiwalowe IMPART 2016
ul. Mazowiecka 17,
50-412
Wrocław
Centrum Inicjatyw Artystycznych ul. Tęczowa 79/81
53-
603 Wrocław
Projekt dofinansowany przez Wydział Kultury Urzędu Miejskiego
Wrocławia,
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Organizatorzy: Biuro Festiwalowe Impart 2016, Centrum Inicjatyw Artystycznych
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Organizatorzy: Biuro Festiwalowe Impart 2016, Centrum Inicjatyw Artystycznych
Dyrektor Generalny Biura
Festiwalowego Impart 2016
Krzysztof Maj
Kurator festiwalu: Adam Kamiński
Koordynacja: Ewa Staroń
Subskrybuj:
Posty (Atom)