Anna Biernacka Fugazi - mieszka i pracuje w Częstochowie. Od trzech lat zajmuje się indywidualną pracą twórczą, polegającą na realizacji własnych działań z pogranicza teatru i performance .
Tegoroczna stypendystka Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego oraz Prezydenta Miasta Częstochowa.
Pomysłodawczyni i organizatorka Festiwalu Działań Parateatralnych i Performance’u „OFFsceniczny”, który odbył się w maju 2006 roku, w Częstochowie. Autorka realizowanego również w Częstochowie projektu Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Ogródkowych „W zaułku”.
.
„Wołanie”- ta akcja pogłębia temat egzystencji kobiety, jaki pojawił się w parateatralnym działaniu „Takie moje...”. Ukazuje kobietę cierpiącą z powodu stawianych przed nią wymagań. Również kobietę jako swoisty symbol, dar dla mężczyzny, dla społeczeństwa w ogóle.
„Wołanie” to również przedstawienie kondycji człowieka we współczesnym świecie pełnym układów i skomplikowanych współzależności, od których bardzo trudno jest się uwolnić i bez jakich - z drugiej strony - nie sposób żyć.
„W przypadku występu Biernackiej – środki wyrazu to nośniki, poprzez które autorka chciała nam coś przekazać. I nie ważne czy chodziło o emanację kobiecości, o kontakt z drugim człowiekiem czy też o show spod znaku „hinduskiego masochizmu”.
Tegoroczna stypendystka Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego oraz Prezydenta Miasta Częstochowa.
Pomysłodawczyni i organizatorka Festiwalu Działań Parateatralnych i Performance’u „OFFsceniczny”, który odbył się w maju 2006 roku, w Częstochowie. Autorka realizowanego również w Częstochowie projektu Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Ogródkowych „W zaułku”.
.
„Wołanie”- ta akcja pogłębia temat egzystencji kobiety, jaki pojawił się w parateatralnym działaniu „Takie moje...”. Ukazuje kobietę cierpiącą z powodu stawianych przed nią wymagań. Również kobietę jako swoisty symbol, dar dla mężczyzny, dla społeczeństwa w ogóle.
„Wołanie” to również przedstawienie kondycji człowieka we współczesnym świecie pełnym układów i skomplikowanych współzależności, od których bardzo trudno jest się uwolnić i bez jakich - z drugiej strony - nie sposób żyć.
„W przypadku występu Biernackiej – środki wyrazu to nośniki, poprzez które autorka chciała nam coś przekazać. I nie ważne czy chodziło o emanację kobiecości, o kontakt z drugim człowiekiem czy też o show spod znaku „hinduskiego masochizmu”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz